Door Anton Vis – Erkende Verhuizers

‘MET EN VOOR ELKAAR, DAAR WORD JE BLIJ VAN!’

1 april jl. was een gedenkwaardige dag voor een markante ondernemer die vele jaren zijn stempel drukte op de Nederlandse verhuisindustrie: oud OEV-voorzitter André van Herk verkocht zijn laatste 50 procent aandelen in UTS APC Groep en heeft daarmee de verhuisdozen aan de wilgen gehangen. Het is genoeg. Nou ja, stilzitten is er nog steeds niet bij. Want zijn memoires zijn in aantocht. Na een halve eeuw blikt André graag nog een keer terug.

BODEDIENST

“Het was 1969 dat ik als metselaar overstapte op de bestelwagen bij Kennedie in Wassenaar en ik bodedienst ging rijden tussen Wassenaar en Leiden. Een paar jaar (en een groot rijbewijs) later op een oude tweedehands penenwagen, want we gingen rijden voor van Gend & Loos. In Wassenaar zat een groot magazijn van V&D en van de Cadi en Menken melk, dus volle bakken. En dan op zaterdag een verhuizing doen: gestreste mensen het naar hun zin maken, want verhuizen was gedoe!”

VERHUIZEN

Omdat bodedienst rijden voor Van Gend & Loos geen vetpot bleek te zijn, ging André drie avonden per week op de fiets langs de huizen waar een bord te koop stond,” want dan wist je dat de bewoners gingen verhuizen. Je had goeie avonden, maar ook slechte. Soms gooiden ze de deur voor je neus dicht of werden dingen gezegd die niet leuk waren. In het eerste volle jaar haalde ik wel voor 200.000 gulden werk van de straat. Ik breidde uit van Wassenaar naar Zoetermeer, waar we een vestiging openden. Op zaterdag gingen we reclame-aanstekers en bedrukte pennen uitdelen in de winkelstraten.

VAREKAMP

De dagen dat we geen verhuizingen hadden, reed ik voor Hein Tipker Tielsa keukens of balen koffie van Rotterdam naar het Klaverblad. Die balen wogen zeker 65 kg, maar volgens mij wel 100 kg. Hier ben ik dan ook snel mee gestopt. We namen Knijnenburg in Leidschendam over en werden subcontractor bij Varekamp in Amsterdam. Aanvankelijk drie man en een wagen, maar al snel groeide dat door naar vijf teams met veel internationaal werk en Europese ritten. Varekamp draaide in de glorietijd wel met zo’n 100 man exportverpakkers, naar Suriname en naar het Midden- Oosten. Ook grote kantoorprojecten. Hier is verhuizen in de nacht geboren, met Siem Meyn en Witteveen als vaste partners van Varekamp.

‘HARD WERKEN IS PRIMA, MAAR JE MOET ER WEL WAT AAN OVERHOUDEN’

UTS

Onder een nieuwe directie veranderde regels, zodat er weinig meer te verdienen viel. Hard werken is prima, maar je moet er wel wat aan overhouden. Daarom gingen we mee met Ed Voerman, die Nijman Amsterdam begon vanuit het WTC in Amsterdam. Toen Kennedie ging samenwerken, en later ook fuseerde met Voerman International, ging het heel hard. In 1989 namen we Batenburg & Folmer in Den Haag over en Transpack Haarlem en dat ging maar door: UTS Verkroost Leeuwarden, UTS Grijpma, UTS Hersevoort en in 2004 een grote stap: UTS Abbink Rijswijk, UTS Van der Geest, UTS Cors de Jongh, UTS van der Lee in Utrecht en een hele reeks andere vestigingen in Nederland, Moskou, Praag en Warchau, Baku we zetten een eigen verzekeringspoot op, Relo Insurance. In totaal een megaclub in de verhuiswereld, waarmee Nederland op de kaart stond.

BIBLIOTHEEKVERHUIZING

In 2006 hadden we circa 900 vaste medewerkers en een omzet van zo’n 46 miljoen euro. Met zo’n grote groep ben je altijd bezig met efficiency. We begonnen met de plastic ‘meter crate’. Die huurden we in 1979 in Engeland voor de verhuizing van de Koninklijke Bibliotheek, 67 kilometer boeken. Een geweldig product waar we later in Duitsland een mal van hebben laten maken. Via UTS Services gingen we die verhuren. In 2021 kunnen we niet meer zonder! Hetzelfde gebeurde toen we startten met het opslaan en rijden met 20 ft. zeecontainers in 1989. In onze eerste hal op de Braillelaan in Rijswijk stonden er 100. In 2000 had de Mandijnhal in Rotterdam een capaciteit van 1.000 containers. Collega’s zeiden in het begin dat antiek niet in ijzeren dozen kon worden opgeslagen, maar het werkte wel en dat zien we nu nog steeds. Dit gebeurde vaker.

HANDYMAN

In 1990 bijvoorbeeld kreeg onze superverhuizer Peter last van zijn knieën en kon hij geen trappen meer lopen. Ik heb toen voor hem de Handyman gelanceerd. Al snel hadden we vele mannen zoals Peter en ook nu nog zijn er vijf vaste Handymannen aan de gang. Ook rond hulpmaterialen hebben we vernieuwingen doorgevoerd: aluminium bunnen en gestoffeerde dolly’s in de kleur van de klant. Mijn vader heeft de eerste nog gemaakt. Het was altijd kicken als je weer iets ontwikkelde waar eerst raar naar gekeken werd, maar als men eenmaal doorhad hoe efficiënt ermee gewerkt kon worden dan gingen de deuren open.

‘DAT JE OP VELE FRONTEN IETS KON DOEN VOOR EEN ANDER, OMDAT DIT IN JE VERMOGEN ZAT. DAAR BEN IK PERSOONLIJK RIJKER VAN GEWORDEN’

ERKENDE PROJECTVERHUIZERS

Van mijn 50 jaar in de verhuizingen heb ik ruim 40 jaar in besturen gezeten. Ik ben begonnen in het bestuur van de KVO, iets wat ik altijd als heel positief heb ervaren. En ik was medeoprichter van Erkende Projectverhuizers  en jarenlang voorzitter van de OEV, waar ik nog steeds trots op ben. Met elkaar zaken bespreken, proberen er een mooi club van te maken en meegaan met de tijd. Ik heb mooie tijden beleefd met Dirk van de Ent, Wim Pot en Jos Bakker. Ook daar kan je rijker van worden.

‘TERUGKIJKEND HEB IK IN MIJN WERKZAME LEVEN EEN HELE MOOIE TIJD GEHAD VIND IK ZELF’

KWALITEIT EN SERVICE

Eén ding is er niet veranderd en dat vind ik heel jammer, dat is dat verhuisbedrijven nog steeds onderling vechten om de goedkoopste tarieven neer te leggen. Als je terugkijkt hoeveel meer er nu geleverd wordt aan kwaliteit en service, alleen de prijzen zijn niet meegegaan. Schoonmakers en tuinlieden waren vroeger altijd goedkoper dan verhuizers, maar ook die hebben ons ingehaald. Wij bieden veel meer en wij blijven gewoon lekker elkaar onderbieden!! Onze klanten weten dat en maken hier handig gebruik van. Deze week kwam de loodgieter iets aan mijn dak doen. Hij had een hulpje bij zich voor de zware ladder. Voor de senior werd € 69,50 per uur incl. btw berekend, voor het hulpje € 51,50. Hier kunnen wij nog wat van leren!”